تو دیگه دوسم نداری خستگی بهونته

طفلکی دلم که هر چی می رونیش دیوونته

یادته نوشته بودم تو تموم نامه هام

خوش به حال بند کیفی که روی شونته؟

حالا من دارم میرم یجای دور

اما یادگاریام همیشه توی خونته...

در خلوت دلم , در همنشینی با غمها ببین که چگونه میریزد اشک از این چشمها

این چشمهای خیس, همان چشمهاییست که تو خیره به آن بودی در لحظه دیدار

میفهمی معنای دلتنگ شدن را , میفهمی معنای انتظار را ؟

نه! دلتنگی ان نیست که مرا اینگونه محکوم به سکوت کرده است

انتظار آن نیست که اینگونه مرا محکوم به بیقراری کرده است

خیالی نیست , من همچنان با خیال تو سر میکنم پس بیخیال ...

می نویسم امشب..

به عشق همان که تنهایی ام را وزن کرد و به سنگینی نگاه منجمدش خرید...

نگاهی که دلم هرگز از دیدنش سرد نخواهد شد..

نگاه محبوس توی یک عکس..

عکسی که نمیدانست, هنوز توی دست های من هست..

می نویسم امشب...

تا لغزش قلمم روح تورا بلغزاند ای همیشگی ام.. ای همیشه بهارم.. ای همیشه سبز...

ای باور قلبی که هزار بار شکسته و هرگز نمی شکند..

ای معنای حضور دلی که فراموش میشود, اما هرگز فراموش نمیبرد..

همیشه دلم میخواسته خودم باشم, اما شبیه تو!!

و امروز از حجم احساس تو دور نیستم..

این قلم از دست های تو نفس میگیرد..

و هست تا هستی!!

بمان کنار غزلواره های تنهاییم..

به نام پاک تو این دل ترانه میگوید

جوانه زد به صدایت بهار غم هایم..

امشب تمام خویش را از غصه پرپر میکنم

گلدان زرد یاد را با تو معطر میکنم

تو رفتی و رفتنت یه اتفاق ساده نیست

ناچار این پرواز را این بار باور میکنم

یک عهد بستم با خودم وقتی بیایی پیش من

به احترام رجعتت, من ناز کمتر میکنم

یک شب اگر گفتی برو دیگه ز دستت خسته ام

آن شب برای خلوتت یک فکر دیگه میکنم

صحن نگاهت را به روی اشتیاقم باز کن

من هم ضریح عشق را غرق کبوتر میکنم

شعریست باغ چشم تو , غرق سکوت و آرزو

یک روز من این شعرها رو تا آخر از بر میکنم

گرچه شکستی عهد را مثل غرور ترد من

اما چنان دیوانه ام که با غمت سر میکنم

زیبای من خدا پشت و پناه چشمای عاشقت

با اشک و تکرار و دعا راه تورا تر میکنم.....

بازم یه سال دیگه شد, سالی مث سالهای پیش

دوباره نسل آدما, با غم و غصه , قوم و خویش

سالی که توش کامپیوتر با آدما حرف میزنه

جای ما بازی میکنه, گلوله های برف میزنه

سالی که باز شروع میشه با هدیه های ژانویه

امید عاشقاس فقط, چهاردهم , تو فوریه

یه سال مث سالهای قبل , غریب و بی طاقت و سرد

یه کم خوشی , یه کم بلا , یه دنیا غصه , کلی درد

یه سالی که بهش میگن سال رواج گفتگو

اول سال باز میکنن ادما کلی آرزو

ظالما ظالمن هنوز , عاشقا زردن هنوز

تموم لحظه هاش میشن شبیه سال دوهزار..

وقتی عاشقم شدی پاییز بود و خنک بود

توآسمون آرزوت هزارتا بادبادک بود

تنگ بلوری دلت درست مث دل من

کلی لبش پریده بود, همش پر ترک بود

وقتی که عاشقم شدی چیزی ازم نخواستی

توقعت فقط یه کم نوازش و کمک بود

چه روزا که با هم دیگه مسابقه میزاشتیم

که رو گل کدوممون قایق شاپرک بود ؟

تقویم که روزا گذشت دلم یجوری لرزید

راستش دلم خونه ی تردید و شک بود

دیگه نه از تو خبری بود , نه از آرزوهات

قحطی مژده و روزای خوش قاصدک بود

یادم میاد که روزی هوا گرفته بود و

اشکای سرخ آسمون آروم و نم نمک بود

تو در جواب پرسشم فقط همینو گفتی

عاشقیمون یه بازی , شاید الک دولک بود

قصه با تو بودن رو میشه فقط یه جور گفت

کسی رو زخمای قلب من فقط مث یه نمک بود...

نمیدونم که نباشی بودنم عین سکوته

حال خونه وقتی که نیستی بدتر از کویر لوته

چشمایی که توو و نبودت فرقی با ابرا ندارن

تو و سکوتم, زنده میشم وقتی اسمتو میارن

عشقی که تو با نبودت اونو اینجا کشوندی

واسش عادت شده دوری, لحظه هایی که تو نبودی

حتی با سردی دستات این بیابون سهم من نیست

دستایی که از تو درون گیر دستای کسی نیست

با سکوتی که تو کردی راهی جز رفتن ندارم

با سکوتت گریه کردم , گریه هامو دوست دارم

وقتی که تو نیستی بساط گریه های من به راهه

اگه تو دوباره باشی زندگیمون رو براه میشه

هنوزم باور ندارم که دلیل گریه هاتم

من که از تو دورم , اما با تو و سکوتت هم صداتم

امروز تمام آرزوهایم بر باد میرود

و من , همچون دیوانه ای سر خوش

به فردایی که نمیدانم چیست , دل خوش میکنم

و میگویم از عشق , امید و ایمان

در حالی که سالهاست در امروز مانده ام

امروزی که شبیه کابوس بود

و طعم مرگ میداد

و بوی خون شهوت بار یک انسان...

نخواستم هیچ کسی اینو بدونه که عشق تو همش دلوا پسی بود

کنار تو نشستن عین قصه , یه چیزی مث حس بی کسی بود

کنار دستای سرد تو بودن منو از هر چی عشقه سیر کرده

تو و روزای خوش جوونی من , غم توو زندگیمو سیر کرده

حسابش رفته از دستم خدایا , چقدر تحقیر شد قلب صبورم

نمیتونم بگم دوسش ندارم , کنارش هستم و انگاری دورم

حواسش پیش من نیست و نمیخوام حواسم سهم عشق دیگرون بشه

صدای گریه هامو هیچکی نشنید , نمیخوام لحظه هام زندونی باشه

نگاهش میکنم میگه عذابم , میگه هیچ حسی به شعرام نداره

نگاهش معنی غم میده و این دلم بازم واسش یه بی قراره

نخواستم هیچ کسی اینو بدونه که عشق تو همش دلوا پسی بود

کنار تو نشستن عین قصه , یه چیزی مث حس بی کسی بود..

عشق یعنی مستی و دیوانگی

عشق یعنی با جهان بیگانگی

عشق یعنی شب نخفتن تا سحر

عشق یعنی سجه ها با چشم تر

عشق یعنی سر به دار آویختن

عشق یعنی اشک حسرت ریختن

عشق یعنی در جهان رسوا شدن

عشق یعنی مست و بی پروا شدن

عشق یعنی سوختن یا ساختن

عشق یعنی زندگی با باختن